Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

Emancipator - Soon It Will Be Cold Enough

     Το 2009 αποτέλεσε μια μουσική χρονιά, η οποία -δυστυχώς- μου πέρασε απαρατήρητη στον καιρό της. Μολονότι αποτελεί βόλτα του παρελθόντος, η σύγχρονη μουσική δισκοθήκη μού προσφέρει τα χαμένα πεντάγραμμα και τις "ανήκουστες" -μέχρι τα τώρα- μελωδίες.


     Η trip-hop αποτελεί το πιο προσφιλές -στην υποφαινόμενη- ηλεκτρονικό ταξίδι. Είναι αστική. Τυλίγεται από μια γκρίζα κουλτούρα. Είναι σύγχρονη και μοντέρνα, και -όπως λέει και μια γνωστή μου- "οι εκπρόσωποί της (ήτοι καλλιτέχνες) είναι όλοι ζωντανοί".

     Ο κύριος Emancipator, για τον οποίο δεν είχα ιδέα, το 2009 κυκλοφορεί το ντεμπούτο άλμπουμ του "soon it will be cold enough". 
 

     
     Σεπτέμβρης γαρ, και ο ίδιος -μάλλον- θέλει να προετοιμάσει το έδαφος για έναν κρύο χειμώνα, μέσω μιας urban χροιάς. 
Αν υπήρχε "συμμόρφωση" με την άποψη "η τέχνη επιτελεί το σκοπό της όταν δημιουργεί συνειρμούς", τότε ο παρών δίσκος επιτελεί εξ ολοκλήρου το σκοπό του. Η νέα και μοντέρνα άποψη για τη μουσική τέχνη (τουλάχιστον μία από αυτές) σμίγει με την αγνότητα της φύσης και τους συνειρμούς που η ίδια γεννά. Σμίγει με την επιτακτικότητα της ανάγκης για δημιουργία και για έκφραση, για μια chill έκρηξη στο αστικό τοπίο. 

    
 Ένας κρατήρας χαλαρωτικών μελωδιών, με αψεγάδιαστη συνοδεία κιθάρας ή βιολιού, αγκαλιάζει τον περιβάλλοντα χώρο. Εκλεπτυσμένες μινιμαλιστικές συνθέσεις επάνω στο πιάνο λογίζονται και ως περίβλημα του έργου. Σαφέστατα και ο αμερικάνος Douglas Appling κατόρθωσε να πλάσει με μαεστρία ένα χειμωνιάτικο μελωδικό ποίημα σε μια -σχεδόν- ιμπρεσιονιστική ατμόσφαιρα. 

     Η σύγχρονή του τέχνη είναι λιτή. Απογυμνωμένη. Δε διατηρεί κοσμήματα. Δε βαστάζει φιοριτούρες.

Ακούμε το δίσκο εδώ
Αγαπημένη σύνθεση: lionheart